اگر مهارت شنیداری و جنبه ی شفاهی زبان را جزو اولین مهارت هایی بدانیم که فرد از کودکی و به هنگام یادگیری زبان مادری با آن مواجه می شود،
پس در یادگیری زبان دوم و تدریس خصوصی زبان نیز این جنبه اهمیت زیادی دارد و نباید از آن غافل شد، گرچه در کتاب های یادگیری زبان و متدهای آموزشی
آن میزان که به مهارت خوانشی توجه میشود به مهارت شنیداری و شفاهی توجه نمی شود.
حال می خواهیم بدانیم فرآیند درک مطلب شفاهی یا مهارت شنیداری زبان از چه مراحلی تشکیل شده است.
درک مطلب شفاهی بر دو پایه استوار است، اول اینکه از ساختار و شکل به سمت معنی برویم،یعنی از شکل نوشتاری متن که در ذهنمان نقش می بندد
به معنی و مفهوم برسیم. دوم اینکه از معنی و مفهوم به سمت ساختار و شکل راهنمایی شویم،بدین صورت که ابتدا مفهوم و منظور کلی متن را متوجه شویم
و سپس به دنبال شکل نوشتاری آن در ذهنمان باشیم که زبان شناسان و متخصصین آموزش روش دوم را ترجیح میدهند
زیرا مهارت شنیداری یه مهارت لحظه ای است نه خطی و استنتاجی.
این روش از چهار مرحله تشکیل می شود:
محققان زبان شناسی معتقدند که برای هر سطح زبانی آ1 آ2 ب1 و ب2 راهکارها و شیوه های خاص خود وجود دارد.
برای مثال در سطوح اولیه و ابتدایی یادگیری زبان یعنی آ1 و در مراحلی از آ2 باید کلمات متمایز و مشخص ادا شوند و از کلماتی که ایهام آوایی یا ایهام معنایی دارند
پرهیز شود تا شخص نسبت خوبی از متن شنیده شده را متوجه شود و دلسردی در آموزش در بدو راه ایجاد نشود.
برای سطوح بالاتر مطابق با دانش زبانی و به دلیل آشنایی شخص با متون پیجیده تر میتوان از کلمات بیشتر جملات طولانی تر استفاده نمود.
اما در حالت کلی برای همه ی سطوح زبانی یک شنیدار موفق بر این اصول استوار است:
در نهایت می توان گفت که تمام راهکارها و تئوری های بیان شده تا زمانی که عملا مورد استفاده قرار نگیرند در حد تئوری خواهند ماند و موثر نخواهند بود
چرا که باید مناسب با هر شخص، هر سطح و هر موقعیت راهکاری موثر ارائه داد و یک نسخه ی واحد جوابگوی همه ی نیازها و باید و نباید های مهارت شنیداری نیست
آموزش خصوصی زبان بعنوان یک زبان بین المللی و کاربردی در اکثر کشورهای جهان مستلزم دانستن و رعایت صحیح تلفظ لغات است.
چراکه تسلط شما بر تلفظ لغات است که نشان می دهد تا چه حدی بر زبان انگلیسی اشراف دارید و برای یادگیری زمان گذاشته اید.
به طبع درک شنیداری صحبت هایتان برای دیگر افراد را نیز آسان می کند.
در گذشته روش هایی را برای تقویت تلفظ انگلیسی به شما عزیزان معرفی کرده ایم.
در ادامه قصد داریم به نوشتن تلفظ به فارسی که از روش های قدیمی و اشتباه برای زبان آموزان به شمار میرود بپردازیم.
روش صحیح یادگیری تلفظ لغات انگلیسی به چه صورت است؟
برای یادگیری تلفظ دو روش استاندارد کلی وحود دارد:
1. گوش دادن به تلفظ صحیح لغات
2. خواندن نحوه تلفظ طبق الفبای IPA
برای روش اول مسیرهای متفاوتی را پیش تر به شما عزیزان آموزش داده ایم.در خصوص روش دوم نیز باید در ابتدا با تعریف الفبای IPA آشنا باشید.
احتمالا حدس زده اید که IPA کوتاه شده International Phonetic Alphabet است که آن را به عنوان الفبای آوانگاری بین‌المللی یک روش بین المللی و استاندارد می شناسند.
این زبان مخصوص نوشتن و خواندن آوای حروف و کلمات است (در اصطلاح عامیانه آن را با نام فونتیک می شناسیم)
گرچه یادگیری نحوه خواندن IPA در ابتدا پیچیده است اما تنها روش کتبی مناسب برای یادگیری تلفظ حروف است.
بیشتر لغت نامه های استاندارد دارای تلفظ نوشتاری حروف به این استاندارد هستند
پس در صورتی که تا حدی با این روش اشنا شوید می توانید از آن به راحتی برای یادگیری تلفظ همه حروف استفاده کنید.
نحوه خواندن صدای “ای” و تفاوت آن در دو کلمه ای که بالاتر به آنها اشاره کردیم در این روش کاملا مشخص است.
در صورتیکه با الفبای IPA آشنا باشید می فهمید که اولی با “ای کوتاه” و دومی با “ای بلند” تلفظ می شود.
• ship /ʃɪp/
• sheep /ʃiːp/
یادگیری تلفظ لعات در هر زبانی بغیر از ربان اصلی خودمان، از اهمیت بالالیی برخوردار است.
عدم توانایی بالا در تلفظ معمولا خود را به صورت لهجه بسیار قوی (عموما لهجه مشابه زبان مادری زبان آموز) نشان می دهد.
بنابراین در صورتی که فردی کلمات و جملات زبان دیگری را با لهجه زبان مادری خود ادا می کند
مشکل اصلی در دانش و توانایی تلفظ پایین فرد است.
با تسلط بر الفبای IPA ، استفاده از دیکشنری انگلیسی همراه با تلفظ، شرکت در کلاس های تقویت مکالمه انگلیسی
بکارگیری روشهایی که اساتید برای یادگیری تلفظ به آنها اشاره کرده اند کمک می کند تا این مسیر را سریعتر طی کنید.
فارسی نوشتن تلفظ ها اشتباههه به تمام معنا
بسیاری از زبان آموزانی که فارسی نوشتن تلفظ لغات را روشی برای یادگیری بهتر انتخاب کرده اند علت مخالفت ما را با این روش جویا می شوند. این مخالفت سه دلیل بسیار مهم دارد:
عدم وجود معادل های دقیق:در زبان افرسی به صورت کلی ۶ حرف صدادار داریم.
این شش حرف شامل ۳ حرف صدادار بلند (آ، او، ای) و ۳ حرف صدادار کوتاه ( َ ، ِ ، ُ ) است. هر یک از این آواها نماینده یکی از صداها هستند و به کمک این ۶ حرف صدا دار می توانیم لغات فارسی را به خوبی تلفظ کنیم.
در صورتی که در زبان انگلیسی چنین نیست و تعداد آواهای صدادار در زبان های اروچایی به بیش از ۲۰ ترکیب میرسد.
این ترکیب ها به ندرت در زبان فارسی دارای معادل هستند. به حدب که حتی در صداهایی که به نظر ما در زبان فارسی معادل دارند نیز صدای دقیقا مشابهی ندارند.
این موضوع علاوه بر زبان انگلیسی در مورد دیگر زبان های اروپایی هم صدق می کند، زبان های آلمانی، فرانسه، ایتالیایی، اسپانیایی و … هم آواهایی دارند که به هیچ عنوان نمیتوان معادل دقیقی برایشان در زبان فارسی پیدا کرد.
برای مثال: تلفظ دو واژه ship و sheep در زبان انگلیسی را اگر بخواهیم به صورت فارسی بنویسیم برای هر دو مینویسیم “شیپ”. در صورتی که تلفظ ها متفاوت است. اولی موتاه و دومی کشیده خوانده می شود. تلفظ اشتباه می تواند
باعث کج فهمی مخاطب شود.
صداهای کوتاه در فارسی: در فارسی حرف صدادار کوتاه یعنی فتحه، کسره و ضمه را برای نشانه گذاری در بالا یا پایین حروف دیگر می نویسیم. این نحوه نوشتن معمولا خواندن درست این حروف را دچار مشکل می کند،
و احتمال اشتباه در خواندن حروفی که دارای صداهای متفاوت در انگلیسی هستند به مراتب افزایش می دهد. در صورتی که نوشتن تلفظ کلمات به خط لاتین حداقل می تواند اطلاعات بیشتری را در اختیار شما قرار دهد.
تعییر پبدا کردن لهجه: در صورتی که لغات یک زبان آلپیدا دیگر را به انگلیسی و یا زبان دیگری یادبگیرید خواهید دید
که با حفظ شدن تلفظ لغاتی که به فارسی تلفظ آنها را یادگرفته اید باعث می شود که به مرور آنقدر لهجه فارسی پیدا کنید که کسی معنای صحبت های شما را متوجه نشود.
می توان گفت یادگرفتن تلفظ کلمات از طریق نوشتن آن به فارسی آنقدر آسیب رسان است که با یادنگرفتن تلفظ تفاوت زیادی ندارد. توجه داشته باشید که در صورتی که تلفظ حروف را به این صورت یادبگیرید باید
در آینده همه آنها را مجدد اصلاح کنید. طبیعتا این یادگیری مجدد برایتان سخت تر خواهد بود.